Lichtenbergmethode

Bij Voicecoaching leer je volgens de Lichtenberg methode het stem-instrument te onderzoeken en beter te begrijpen om het op een gezonde manier te gebruiken bij zingen en spreken. Het onderzoeken van de stem gebeurt zowel praktisch als theoretisch:

Het praktisch onderzoek gebeurt via zintuiglijke waarneming tijdens het zingen van een klank. De vaardigheid om via de zintuigen (luisteren, voelen,…) de klank waar te nemen wordt steeds dieper ontwikkeld en verfijnd. Dat is nodig, want het stem-orgaan is van nature een subtiel orgaan en vraagt daarom ook een verfijnde besturing die enkel kan gebeuren via een – eveneens verfijnde – zintuigelijke waarneming. Zo voorkom je stemproblemen of kan je ze oplossen; tevens kan je tot groter comfort komen tijdens het zingen, ook al ondervond je voorheen nooit bewust stemlast (preventie van stemproblemen).

Het theoretisch onderzoek komt vaak na de praktische ervaring, maar soms ook ervoor of tijdens het zingen. De theoretische duiding kan bestaan uit: inzicht in de akoestiek, de anatomie (bouw) en de fysiologie (werking) van het stem-instrument. Theorie is nodig om “blinde vlekken” op te ruimen en zo tot een bewuster en efficiënter contact met het eigen stem-instrument te komen. Het stem-instrument is immers onzichtbaar en daarom heel verschillend van andere muziekinstrumenten. Het is nodig zicht te krijgen op de “inwendige landkaart” van het instrument en ook op interessante klankcomponenten, om tot hoge efficiëntie te komen.

Typerend voor de aanpak bij Voicecoaching is dus de verwevenheid tussen praktijk en theorie. De centrale bouwsteen van zowel praktijk als theorie is het mechanisme van de zelfregulatie. Zelfregulatie kennen we van organen als de maag, het hart, de darmen… die als het ware een eigen intelligentie bezitten en zichzelf dus regelen zonder onze wilsmatige tussenkomst. Met de Lichtenberg methode trachten we die zelfregulatie binnen het strottenhoofd maximale kansen te geven, omdat ook het strottenhoofd grotendeels uitgerust is met dat soort autonome intelligentie. Toch is het niet steeds evident om het strottenhoofd toe te staan zichzelf te reguleren, doordat het toch ook voor een deeltje onder onze wils-controle staat en dus gemanipuleerd kan worden (bv: wilsmatig een hoge of lage strottenhoofd-positie innemen). Dergelijke manipulaties worden bij Voicecoaching zo veel mogelijk vermeden; integendeel, via stimulaties wordt getracht het strottenhoofd maximaal zichzelf te laten reguleren. Deze autonome zelfregulatie is namelijk veel subtieler en hierdoor meer in overeenstemming met de verfijnde bouw en werking van het strottenhoofd. Met andere woorden: gezonder dan wanneer we zelf proberen het strottenhoofd te sturen. Hier geldt: hoe fragieler de stem, hoe belangrijker het is om te leren de zelfregulatie toe te laten, met als doel zo weinig mogelijk druk en overbelasting te creëren.

Typerend bij Voicecoaching is bijgevolg dat er geen losse technieken worden aangeboden die aan het huidige stemgebruik toegevoegd worden. Stap voor stap wordt daarentegen het eigen stem-potentieel aangeboord en tot groei en bloei gebracht, met de doorgaans weinig bekende zelfregulatie als uitgangspunt.